كجايي اي همه هستي فدايت                                                تمام كهكشان خاك پايت

هر جمعه چشمم منتظر مانده به قاب جاده ها شايد بيايد مهدي فاطمه

هر لحظه دلم مي لرزد شايد از سوي كعبه بشنوم نداي مهدي فاطمه

اي گل نرگس بهار من، بجز عشق تو درون سينه ام چيز ديگري نيست دلم مي خواهد از سوز داغ عاشورا كنار گودي قتلگاه با تو هم ناله شوم.

عمري در انتظار تو نشستم، اي مايه ي اميد انسان ها ، اي خضر راه گم شدگان در مسير عشق پس چرا نيامدي؟

اي يادگار عترت طاها، اشك ريزم همه شب از غم تنهايي، صبر همه خسته شد. اي قلب پر از صبر و شكيبايي كي مي آيي؟

اي وارث پيغمبر، اي يوسف رو، عالم همه كنعان و محبان تو يعقوب،هر كسي در اين جهان غم خود مي خورد و فكر كسي نيست اي بر همگان ياور و غمخوار كجايي؟

اي منويس شكسته دلان، تا كي از غم و رنج تو همچون شمع بسوزم، اين قلب ها كي تسلّي مي يابد؟

اي والي زمان و مكان تا كي غيبت كبري براي توست كي هور مي كني؟

اباصالح، عزيز جان زهرا، پر از دردم، طبيب من تو هستي، من محتاج درمان و دوايت هستمف به سوي من بنده ي گنهكار و بي وفا نگاهي كن.

اي حديث شيدايي در آن لحظه كه تو بيايي بوييدن گل از باع ولايت است. در آن لحظه خزان دل، بهاران شود.

كشتي نساز اي نوح، طوفان نخواهد آمد

در شورزار دل ها، باران نخواد آمد

شايد به شعرتلخم خرده بگيري، اما جايي كه سفره خاليست ايمان نخواهد آمد

رفتي كلاس اول اين جمله را عوض كن آن مرد تا نيايد باران نخواهد آمد

اللهم عجل لوليك الفرج

فرشته نادعلي، پايه اول