خوشا بر سعادتتان چه مشتاقانه به سوی حرم  امن الهی رهسپارید .

هرچند پاها بسته ی زمین است ولی دلهاتان از هم اکنون عرشی گشته و پر پرواز تا شد.

خوشا بر سعادتتان به محلی پا می گذارید که زنگار می برد از دل ثیقل می دهد جان را از هر چه منیّت و دلدادگی است.

و سپید می شود هم چون سپیدی جامه هایتان به لبیک اللهم لبیک دل، فوج فوج می رویدبه قصد طواف و محشری می آفرینید در روح و جانتان هفت دور طواف می کنی و به هر دور دل  می بُری از وابستگی ها، آرزوها و هر آنچه غیرخداست به لاشریک لک لبیک. ندای حق را پاسخ می دهی و انگاه است که قلب شعله ور می شود از با خدا بودن.

آنچنان غرق خدا می شوی که هفت دور صفا تا مروه را چشم برهم زنی می پیمایی بی آنکه ذره ای در پاهایت خستگی حس کنی . بی وقفه می دوی چرا که می دانی هاجر درونت تشنه است. می خواهد سیراب کند خود را و طفل درونش را.

پس آنقدر می دوی تا سیراب کنی آن تشنه را از نور خدا کاش مقصود را آنگونه که باید بجویید.

کاش قدم ها آن گونه که باید برداشته شود و لباس ها نه مایه ی فخر که یک رنگی را فریاد کنند.

ألا بذکرالله تطمئن القلوب

زینب صالحی، پایه اول