حجه الاسلام رضایی همچون هفته های پیش استاد اخلاق این جلسه بود. ایشان به ادامه مطالب قبل خود با موضوع بندگی پرداخته و گفت: خدای متعال خیر محض است و از او جز خیر صادر نمی شود و او انسان را برای اینکه در این دنیا به سختی و مشکلات دچار شوند نیافریده است بلکه این انسان است که با اعمال اشتباه خود باعث مشکلات می شود. وی مشکلات را نتیجه سه چیز دانست و گفت رفتار بد، اعمال بد و اخلاق بد انسان مایه سختی های او می شود.

او همچنین به وجود انسانهایی اشاره کرد که مستحق افاضه فیض الهی می شوند و آن را نتیجه ی کوثر توحید دانست.و آن را این طور معنا کرد که باید باور کرد که تدبیر عالم دست خداوند است و ما نمی توانیم جلوتر از آن حرکت کنیم.

آقای رضایی از حضور در حوزه های علمیه به عنوان نعمتی از سوی خداوند یاد کرد و گفت کسانی که قدر آن را ندارند از آن محروم خواهند شد و نتیجه ی آن را عدم آرامش در زندگی دانست و گفت: طبق فرموده ی قرآن خداوند در ابتدا به انسان نعمت امنیت می بخشد و پس از آن آرامش و بعد رزق روزی او می گرداند و هر کس دو نعمت اول را نداشته باشد از رزق هم بی بهره بوده و لذتی از آن نخواهد برد. وی از داستان حضرت موسی و فرعون شاهد مثال آورد که چگونه یک روز کودکی ناتوان را سالم به مقصد می رساند و روز دیگر مردی که ادعای خداوندی دارد را در آب غرق می کند.

او در پایان اضافه کرد گاهی فردی با نیت خالص وارد حوزه ی علمیه می شود و به صورت یک عالم ربانی از آن خارج می شود و عالم ربانی کسی است که از خداوند نور را می گیرد و به دیگران می دهد و این مصداقی از افاضه ی نعمت به بنده ی صادق است.