تا کربلایت

قال ابوجعفر علیه السلام

خلق الله تبارک و تعالی ارض کربلا، قبل ان یخلق الکعبه …

مرغ دلم پر می زند تا کربلایت یا حسین

هر روز و شب سر می زند، اندر سرایت یا حسین

دارم امید و آرزو، تا زائر کویت شوم

بینم برای لحظه ای، صحن طلایت یا حسین

لطفی کن و دستم بگیر، از روی احسان و کرم

بیرون مگردان از دلم، مهر و ولایت یا حسین

افسوس، چون در عصر تو، هرگز نبودم لحظه ای

تا می خریدم من به جان، درد و بلایت یا حسین

در گوشه ای از قلب خود، نام تو را حک کرده ام

تا یک نشانم باشد از ، عشق و صفایت یا حسین

هر گاه آبی می خورم، گویم به صد آه وفغان

آه از گلوی تشنه ات، جانم فدایت یا حسین

خواهم که در روز جزا، شافع شوی از بهر ما

تا بر همه روشن شود، عشق و وفایت یا حسین

دست توسّل می زنم، بر دامن پر نور تو

بنما نصیب و روزیم، آن کربلایت یاحسین

محبوبه رحیمی