سه شنبه های شهدایی

سه شنبه هر هفته با مرور خاطرات شهدا به دنبال درس هایی می گردیم که ما را در راه رسیدن به کمال هدایت کند.

رفقا!

همان طور که می دانیم از عوامل مؤثر در تکوین شخصیت مذهبی، شبیه سازی و هم سنخ شدن با الگوهای برتر است. در صورت عدم وجود الگو انسان در زندگی فردی و اجتماعی دچار سردرگمی، اضطراب و نگرانی می شود.

آسیب های نبودن الگو:

1- معیار اخلاقی و انسانی وجود ندارد.

2- سلامت یا بیماری اجتماعی‌اش را نمی تواند تشخیص دهد.

3- میزانی برای حدود کمالات و صفات انسانی و الهی خودش ندارد.

4-میزانی برای سنجش نارسایی و کمبودهایش ندارد.

جهت رهنمون شدن به مکارم اخلاقی به الگوهای صحیح و محبوب نیاز داریم. این الگو می تواند یا زنده باشد یا مربوط به زمان گذشته باشد. یکی از این الگوها که قرآن صریحاً به آن اشاره کرده است شهدا هستند که در کوچه و پس کوچه‌های شهر ما زندگی کرده اند.

آدم های عجیب و غریبی نبوده اند؛ فقط حواسشان را در زندگی جمع کرده اند و با الگوپذیری از اهل بیت از فرش به عرش رسیده اند.

ما هم می خواهیم قدم در جای پای شهدا بگذاریم و با کمک گرفتن از روش ها و فرمول های زندگی آنها به سعادت و عاقبت به خیری برسیم.

از بین انواع دوستی ها مثل دوستی های موریانه ای، مورچه ای، زنبوری و ملخی و … که هر کدام آسیبی به دنبال دارد؛ دوستی پروانه ای بهترین نوع دوستی است چون در این نوع دوستی، دوست به هر قیمتی در کنار تو می ماند و خودش را فدای تو می کند. پروانه حاضر است خود را فدا کند اما کنار دوستش بماند.

دوستی شهدا و انس با آنها از این نوع دوستی است.

قرار ما این است که هر سه شنبه شهدایی با کمک گرفتن از زندگی عاشقانه و آگاهانه‌شان ماهم …

پروانه شویم، آسمانی شویم.