قال الله تعالی:
«وَ مِنَ اللَّیلِ فَتَهَجَّد بِهِ نافلَةَ» «إسراء/79»
باز شب آمد، گه راز و نیاز
سجده بر معبود پاک و بی نیاز
در شبانگاهان که درها بسته است
بنده از غم های عالم خسته است
می کند رویش به درگاه خدا
می گذارد او نمازی با صفا
می کند او در نماز خود دعا
ای خدا، ای مهربان از بهر ما
ما همه گمراه و تو هادی ما
دست ما گیر، ای أَنیس جان ما
خود بِبر ما را به راه صالحان
ای اله بی نیاز و جاودان
چون نمازش را به پایان می برد
از نماز نیمه شب، لذت برد
گوئیا پرواز کرده در سماء
در میان دست های انبیاء
می شود رویش چو لاله با صفا
می شود قلبش چو شبنم بی ریا
می برد از زندگی او بهره ها
چون بود آرامِ جا او خدا

محبوبه رحیمی