وقتی زن با حجاب، با وقار و متین گام بر می دارد و بدون ناز و عشوه سخن می گوید در حقیقت با عمل خود پیام می دهد که من گل خوشبویی هستم که تنها به خانواده ام تعلق دارم. با چادرم که چون خاری است از گل وجودم محافظت می کنم و چشم ناپاکان را کور و آنان را در اهداف شیطانیشان نا امید می گردانم. با چادر وحجابم، غیرت شوهرم، پدر و برادرم را به نایش می گذارم که پروانه وار به دور گلشان می چرخند و آن را از دید نامحرمان حفظ می کنند.

پوشش من خبر از دلی روشن، درونی پاک و ایمانی قوی می دهد. می گوید: من اسیر نفس و مطیع شیطان و دچار کمبودهای دیگر نیستم. از هر بند و اسارتی آزاد گشته ام و در سایه ی ولایت الهی در آمده ام و همچون مروارید در چادر صدف گونه ام جای گرفته ام.

بهشت جوانان ، اسد الله محمدی نیا