امیرالمؤمنین علیه السلام درباره ی دوران کودکی خود و همراه بودن با پیامبر صل الله علیه و آله و سلم چنین می فرمایند: به هنگام کودکی، پیامبر صل الله علیه و آله  مرا به دامان می گرفت، و به سینه می چسباند. غذا را می جوید و به دهانم می گذارد. از بوی خوش خویش به مشام جانم می بویانید. او در گفتارم دروغ و در کردارم اشتباه و نادانی نیافت. خداوند پیامبر صل الله علیه و آله وسلم را از هنگام شیرخوارگی با بزرگترین فرشتگان همراه کرد، تا شبانه روز او را در راه بزرگواری ها و نیک های جهان رهنمون باشد. من نیز از پیامبر صل الله علیها و آله و سلم پیروی می کردم. چنانکه کودک شیرخواری از مادر فرمان می برد و ار کردارهای او پیروی می کند. هر سال به کوه را می رفت، و در این هنگام هیچ کس جز من او را نمی دید.

———

نهج البلاغه، خطبه قاصعة