یا فاطمه
متن خانم لطفی که در ویژه برنامه ی امروز در صبحگاه قرائت نمودند:
بسم الله الرحمن الرحیم
« إنّا اعطیناک الکوثر فصل لربک وانحر انّ شانئک هو الابتر »
چگونه می توان در رسای جلوه ی نور، جز با توسّل از منبع نور گفت و چگونه من بشر خاکی و آلوده به گناه و مخلوقِ از صلصال من حمأٍ مسنون جز به یاری معصوم و تمنای از انوار کلمات مقام ولایت می توانم روزنه ای به سوی شناخت تو باز کنم؟!
آری! فاطمه، تو!
زهره ی زهرایی! که از نور عظمت الهی خلق شده ای و آن چنان آسمان و زمین به نور وجودت روشنایی یافته که ملائکه به سجده ی تو افتادند و درباره ی عظمت نورت از حضرت حق سؤال کردند.فاطمه! تو حوراء انسیه ای هستی که خداوند پیش از خلقت آدم ابوالبشر تو را از نور خویش آفرید و در زیر ساق عرش خود جای داد و پیوسته به تسبیح و تقدیس و تحمید حضرت حق مشغول بودی!
تو کیستی؟ تو همانی که پیامبر گفت: من فاطمه را نمی بویم و نمی بوسم مگر این که بوی بهشت و درخت طوبی را از آن استشمام کنم.
و همانی که نور چشم و میوه ی دل و پاره ی تن پدر بودی که سرور و شادمانی تو باعث خوشحالی پدر و ناراحتیت باعث ناراحتی پدر بود.
تو همانی که در ادب همتا نداشت.
می دانم! تو ! در عظمت معنوی به گونه ای بودی که خداوند تو را سرور تمامی زنان عالم کرد!
ای فاطمه! تو! یگانه همسری هستی که شوهری چون علی داشتی و اگر او نبود برایت در روی زمین همسری وجود نداشت.
علی! همان شخصیتی، که در اسلام مقدم، در حلم اعظم و در علم اعلم بود و خداوند در شب معراج، نزد سدرة المنتهی، پیش از خلقت مادیّش، میان او و رسولش عقد اخوّت بست و با شهادت و گواهی ملائکه، فاطمه را به عقد وی در آورد و درخت طوبی را مهریه ی تو و در منزل علی قرار داد.
ای عبد مطیع و بنده ی صالح پرورگار! تو که بوده ای که خدایت فرمود:
ای احمد! اگر تو نبودی افلاک و جهان را خلق نمی کردم و اگر علی نبود تو را نمی آفریدم و اگر فاطمه نبود تو و علی را نمی آفریدم!
سرور بانوان عالمین! ما به حتم می دانیم که تو تا لحظه ی آخر زندگی دنیائیت جز اطاعت و پیروی از اوامر خداوند تابع دیگری نبودی و عارفه ای بودی که کلمات و گفتار توحیدیت نشان می دهد که در مقام شهود تامّ جای داری و کلمات گهربارت نیز نشان گر مقام بالای کمال و معنویت توست.
ای مطهره! مارا یاری کن! در مسیر معنویتی که قدم گذاشته ایم پیروز و سربلند شویم! ای بانوی برگزیده و عفیفه! تو خود فرمودی : بهترین چیز برای زن این است که نه او مردی را ببیند و نه مردی او را .
و نیز فرمودی: هنگامی زن قرب به پروردگارش پیدا خواهد کرد که در خانه اش پنهان شود و حتی وقتی شخص نابینایی وارد خانه ات می شود خود را پنهان می کردی و یا می پوشاندی و می فرمودی: اگر او مرا نمی بیند من که او را می بینم و او بوی مرا استشمام می کند.
به ما هم توفیق عطا کن چون تو بتوانیم الگویی برای زنان و دختران جامعه مان باشیم و در فردای قیامت سربلند و سرافراز نزد شما حاضر شویم ای محبوبه !
نوشته شده توسط خانم اعظم لطفی پایه دوم