بعثت پیامبر صل الله علیه و آله و سلم

مبعث مبارک پیامبر صل الله علیه و اله و سلم در سن 40 سالگی و آغاز نزول قرآن بر پیامبر در این روزبوده است.«1»

این روز یکی از اعیاد بزرگ است، و روزی است که حضرت رسول صل الله علیه و اله و سلم به رسالت مبعوث گردید. و جبرئیل بر پیامبری آن حضرت نازل شد. غیر شیعه مبعث را در 17 یا 18 یا 24 ماه رمضان و بعضی در 12 ربیع الاول می دانند.

در این روز صلوات بر پیامبر صل الله علیه و آله و سلم واهل بیت آن حضرت و نیز زیارت آن حضرت و امیرالمؤمنین علیه السلام وارد شده است.«2»

سالیان سال بود که از بعثت

انبیاء می گذشت، وهر قوم و قبیله ای باعقیده های مختلف خود زندگی می کردند و در حجاز و مکه آن روز بسیاری بت می پرستیدند:بت سنگی، فلزی، چوبی، و گاهی از جنس خرما، دختران را زنده به گور می کردند. اکثر قبایل در حال جنگ و خونریزی بودند. دنیا غرق در گمراهی و ضلالت بود. تا اینکه چهل سال از ولادت با سعادت اشرف مخلوقات و سرور کائنات حضرت محمد بن عبدالله صل الله علیه و اله و سلم گذشت. خداوند آن حضرت را به پیامبری مبعوث فرمود. و جبرئیل بر آن حضرت نازل شد و وحی های الهی را با آداب و مراسمی مخصوص به آن حضرت رسانید که در کتب روایی با سندهای مختلف ذکر شده است.

طبق بعضی روایات هنگامی که آنحضرت از کوه حرا باز می گشتند انوار جلال و عظمت ایشان را فرا گرفته بود، به حدی که  هیچکس را یارای آن نبود که به آن حضرت نظر کند. از کنار هر درخت و گیاه و سنگ که می گذشت در برابر آن حضرت خم می شدند و به زبان فصیح می گفتند: «السلام علیک یا نبی الله، السلام علیک یا رسول الله».

هنگامی که آن حضرت داخل خانه حضرت خدیجه شدند، از شعاع انوار جمال آن حضرت خانه منور شد، خدیجه علیها السلام عرض کرد: ای محمد ، این چه نور است که از شما مشاهده می کنم؟ آن حضرت فرمودند: «این نور پیامبری است» سپس خطاب به حضرت خدیجه فرمودند: بگو: «لا اله الا الله محمد رسول الله» خدیجه علیها السلام عرض کرد: سال هاست من پیامبری شما را می دانم. سپس به وحدانیت خداوند متعال و رسالت پیامبر صل الله علیه و اله و سلم شهادت داد.

در این هنگام آنحضرت فرمودند: « ای خدیجه، احساس سرما می کنم. جامه ای بر من بپوشان». حضرت جامه بر خود کشید و خوابید. از جانب حقتعالی ندا رسید: «یا أیّها المدّثر، قُم فَأنذِر و رَبَّکَ فَکبّر ….»«3»: «ای جامه به خود پیچیده، برخیز و بترسان مردم را از عذاب پروردگار خود، و تکبیر بگو و پروردگارت را به بزرگی یاد کن». آن حضرت برخاست و انگشت مبارک در گوش خود گذاشت و فرمود:«الله اکبر، الله اکبر» پس صدای آن حضرت به همه ی موجودات رسید. و همه با او موافقت کردند.«4»

————————

1- کافی، ج4،  ص149

2- بحارالانوار، ج97، ص168

3- سوره مدثر، آیه 1 تا 3

4- بحارالنوار:ج18، ص196-197