خلاصه ای از تاریخ زندگانی پیامبر رحمت صل الله علیه و آله و سلم  

آن حضرت دو ماهه – و بنابر نقلی در حمل بودند – که پدر بزرگوارشان جناب عبدالله بن عبدالمطلب علیه السلام از دنیا رحلت فرمود.4 یا7 و یا 8ساله  بودند که مادرشان آمنه بنت وهب در ابواء رحلت فرمود. 8 سال و دو ماه و ده روز از سن شریفش گذشته بود که جد بزرگوارش جناب عبدالمطلب علیه السلام از دنیا رحلت فرمود.

25 ساله بودند که با جناب خدیجه کبری سلام الله علیها ازدواج کردند.

30 سال از سن مبارک آن حضرت گذشته بود که حضرت امیرمؤمنین علیه السلام متولد شدند. در 40 سالگی خداوند آن حضرت را به نبوت مبعوث فرمود. در 45 سالگی به معراج تشریف بردند و در سال پنجم از بعثت، حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها متولد شدند.

50 سال از عمر مبارکشان گذشته بود که جناب ابوطالب و خدیجه کبری سلام الله علیها از دنیا رحلت نمودند.

52 سال و یازده ماه و سیزده روز از سن مبارکشان گذشته بود که به مدینه منوره هجرت فرمودند. بعد از هجرت تقریباً ده سال در مدینه  شرف حضور داشتند، تا آنکه در 28 صفر سال 11 هـ مسموماً از دنیا رحلت فرمودند.[1]

لحظات آخر  ….

مسمومیت امام حسن علیه السلام چهل روز طول کشید.[1] پس از ظهور اثرات سم بر بدن مبارک و فرا رسیدن وقت شهادت، به سید الشهداء فرمودند: « مرا مسموم کرده اند و پاره های جگرم داخل طشت است. من از شما جدا می شوم و به خداوند ملحق می گردم، و می دانم چه کسی مرا مسموم کرده است؛ ولی به حقی که بر شما دارم در این باره حرفی نزنید. وقتی من از دنیا رفتم چشمانم را ببند و غسلم بده و کفنم نما و مرا کنار قبر جدم پیامبر صل الله علیه و آله  ببر تا با او تجدید عهد کنم. سپس مرا در بقیع کنار جده ام فاطمه بنت اسد دفن کنید. می دانم مخالفین و معاندین گمان می کنند شما می خواهید مرا کنار پیامبر صل الله علیه و آله  دفن کنید و مانع شما می شوند. شما را به خدا قسم می دهم که مبادا به خاطر من حتی به اندازه ی خون حجامت ریخته شود».  سپس آن حضرت مثل آنچه امیرالمؤمنین علیه السلام وصیت فرموده بود به اولاد و اهل خود وصیت نمود و از دنیا رفت.

بر شما چه گذشت؟ یا اهل البیت …

امام حسین علیه السلام بعد از غسل و کفن و نماز، آن حضرت را به طرف مرقد شریف پیامبر صل الله علیه و آله حمل کردند. با دیدن این منظره برای مروان و بقیه بنی امیه که با سلاح و به همراهی عایشه آمده بودند شکی باقی نماند که می خواهند آن حضرت را در کنار پیامبر صل الله علیه و آله دفن نمایند.

لذا آمدند و مانع شدند، و عایشه در حالی که سوار درازگوشی بود گفت: « مرا با شما چه کار است که می خواهید کسی را که من او را دوست ندارم در خانه ی من دفن کنید». مروان ملعون هم نظیر این مطالب را گفت، و ابن عباس به او و عایشه جواب داد. فرزندان عثمان هم مانع شدند و گفتند: « هرگز نمی شود که عثمان در بدترین مکان ها دفن شود و حسن با رسول خدا به خاک سپرده شود».[1]

ادامه »

بعد از رفتنت …

به نام او که در همین نزدیکی هاست

مولای خوب و مهربانم سلام

نمی دانم سخنم را از کجا آغاز کنم، آنقدر دلم گرفته است که این بار تمام دلتنگی هایم در مقابل قلبم زانو زده اند و دست به دعا برداشته اند. می خواهم از همه ی دردهایی که بعد از رفتنت مانند بختک بر این جامعه سایه افکنده اند، بگویم. از روزی که مانده گارترین خطبه ها و سخنان تاریخ در بالای منبر ایراد شد، از بهترین یاور علی علیه السلام از فاطمه دردانه ی قلب شما بگویم. روزی که رفتید تنها فاطمه سلام الله علیها بود که واقعه غدیر را به خاطر داشت و دیگران نه اینکه فراموش کرده باشند، نه! بلکه نمی خواستند که به خاطر آورند. آری این فاطمه سلام الله علیها بود که در مسجد النبی با آن ابهّت و شدت فرمود: ای مردم! بدانید من فاطمه ام! و پدرم محمد صل الله علیه و آله  است. آری خداوند به وسیله ی رسولش شما را از لبه ی پرتگاه آتش دوزخ نجات داد و در زمان جنگ ها ، هر گاه شاخ شیطان

ادامه »

گذری به تاریخ

طلب کتف توسط پیامبر صل الله علیه و آله

در این روز یا در روز 28 صفر پیامبر صل الله علیه و آله دوات و کتف طلبیدند تا بنویسند و برای امت بیان کنند که خلافت بلافصل بعد از ایشان برای امیرالمؤمنین علیه السلام است، ولی عمر با کلامی که احدی به رسول خدا صل الله علیه و آله نگفته بود مانع از این کار شد و به ساحت مقدس نبوی صل الله علیه و آله  جسارت کرد و گفت: «ان الرجل لیهجر» : «این مرد هذیان می گوید»!

روزهای آخر عمر رسول خدا صل الله علیه و آله بود. مهاجرین و انصار اطراف بستر آن حضرت نشسته بودند، پیامبر صل الله علیه و آله نظری به آنان فرمود در حالی که می دیدید بعد از آن حضرت فِتن، گمراهی ها، انحرافات فکری ، تفرقه بین مسلمین که از ظلم به اهل بیت آن حضرت و خلیفه بلافصل الهی علی بن ابی طالب علیه السلام پیش می آید، چه می کند؟ لذا برای حفظ امت از لغزش ها و هرج و مرج فرمود:

ادامه »

در روز دوشنبه 26/10/90 جلسه دانش آموختگان و مبلغات در سالن اجتماعات مدرسه ی علمیه زهرائیه از ساعت 9 تا 12 برگزار گردید. علاوه بر برنامه های پیشین در این جلسه از بیانات حجة الاسلام غلامی نیز استفاده شد. ایشان در باب تبلیغ و شیوه های آن صحبت نمودند و خاطر نشان کردند یکی از وظایف اصلی، شیرین و لذت بخش برای طلبه امر تبلیغ است.

بخش اعظم سخنان ایشان در مورد تبلیغ گروهی و ثمرات و فواید آن که شامل استمرار، مشاهده ارتقاء فضای تبلیغی، تقسیم شدن بار تبلیغی میان چند نفر، دلگرمی بیشتر افراد در کار تبلیغ ، اجرای برنامه های متفاوت تری در فضای تبلیغی و … بود. ایشان در انتها به این نتیجه رسیدند که یقیناً کار گروهی ثمربخش تر از کار فردی می باشد.

در پایان بخشی از کلیپ های تهیه شده از کارهای مبلغان در اردوهای جهادی را به نمایش گذاشتند که در امر ایجاد انگیزه بسیار مؤثر بود.

درسی که اربعین به ما می دهد، زنده نگه داشتن یاد حقیقت و خاطره ی شهادت در مقابل طوفان تبلیغات دشمن است.

 مقام معظم رهبری.

خورشید بر سر خاک، آتش می‏ریزد.

کاروان خیمه‏های سوخته، در چهلمین روز خزان بازگشته‏اند.

قرار است به دنبال لاله‏های پرپر شده بگردند؛ به دنبال ردپایی از مظلومیت در خاک خفته.

گدازه‏های آتش، در جام حسرت می‏سوزند و فرات، عطش خاک را در خود حل کرده است؛ با موج‏هایی که از داغ آن حماسه، سر به ساحل می‏زنند.

کاروان آمده است تا خشم تازیانه‏ها را بر بدن‏های کوچک، مویه کند؛ آمده است تا قصه دربه‏دری‏اش را هم‏دوش باد، در گوش زمان نجوا کند ؛ آمده است تا در رد پای سنگ، آینه‏های شکسته را جست‏وجو کند.

غربت کاروان ، باران می‏شود بر خاک و بار دیگر شعله می‏کشد تمام خاطره‏های جگر سوخته از زمین.

خورشید ، سر به تاریکی گذاشته است و غم ، زانو زده در برابر کاروان و:

«افتاده عکس ماه لبِ گودی و زنی در جست‏وجوی یوسف زیبای بی‏کفن»

20 صفر روز اربعین حسینی

1- اربعین سید الشهداء علیه السلام

در چنین روزی چهل روز از فاجعه ی مولمه ی شهادت امام حسین علیه السلام و اهل بیت و اصحاب باوفایش می گذرد. بر دوستان و شیعیان اهل بیت علیهم السلام لازم است که با پوشیدن لباس مشکی، تعطیل کار و برپایی مجلس عزا و شرکت در مجالس سینه زنی و ذکر مصیبت این روز را تعظیم نمایند.

امام حسن عسکری علیه السلام می فرمایند: علامات مؤمن پنج چیز است: نماز 51 رکعتی (نمازهای واجب و مستحب در شبانه روز)، و زیارت اربعین ، و انگشتر در دست راست کردن و پیشانی به خاک گذاشتن و بلند بسم الله الرحمن الرحیم گفتن.[1]

ادامه »

روزی فردی جوان هنگام عبور از بیابان، به چشمه آب زلالی رسید.
آب به قدری گوارا بود که مرد سطل چرمی اش را پر از آب کرد تا بتواند مقداری از آن آب را برای استادش که پیر قبیله بود ببرد.
مرد جوان پس از مسافرت چهار روزه اش، آب را به پیرمرد تقدیم کرد.
پیرمرد، مقدار زیادی از آب را لاجرعه سر کشید و لبخند گرمی نثار مرد جوان کرد و از او بابت آن آب زلال بسیار قدردانی کرد.
مرد جوان با دلی لبریز از شادی به روستای خود بازگشت.
اندکی بعد، استاد به یکی دیگر از شاگردانش اجازه داد تا از آن آب بچشد. شاگرد آب را از دهانش

ادامه »