سلام شهدا؛

مدتی است که چشم هایمان را به شما دوخته ایم و عکس هایتان را نگاه می کنیم، چفیه می اندازیم، موبایل هایمان را پر از صدا و تصویر شما می کنیم، اما کم است، می خواهیم در جای شما قرار بگیریم اما نمی توانیم. اسیر دنیا شده ایم و به آن گره خورده ایم . اما از دنیا ناله بسیار داریم . نمی دانیم از کجا و چگونه برایتان بگوییم، ذره ای نور می خواهیم.

نوری آسمانی، آنقدر بی تاب شده ایم که قدرت التماس نداریم، التماس دعا گفتن برایمان عادت شده . اما دعایی نیست! راه دعا را فراموش کرده ایم، نماز می خوانیم تا مشق نوشته باشیم . جانمازمان آنقدر نقش ونگار دارد که جایی برای تابیدن نقش شما نیست. عطرهای اروپایی می زنیم و نماز هایمان بوی بهشت نمی دهد. بوی وصال نمی دهد و تیر خلاصی خورده ایم توفیق از ما سلب شده است. برایمان دعا کنید برای دلمان، برای اشکهایمان.

التماس دعا

خانم فاطمه صالح پور ، پایه اول