واجب غریب

سرکار خانم حجازی سخن خود را با آیه ی ]یبُنَیَّ أقِمِ الصَّلوةَ وَ أمُر بِالمَعروفِ وَ انهَ عَنِ المُنکَرِ وَ اصبِر علی ما أصابَکَ إنَّ ذلکَ مِن عَزمِ الاُمُورِ[1][ شروع کردند. این آیه شامل نصیحتی است که حضرت لقمان به پسرش دارند و ایشان را بعد از اقامه نماز، به امر به معروف و نهی از منکر نصیحت می فرمایند؛ خانم حجازی با استناد به این آیه بیان کردند: شخصی که اهل امر به معروف و نهی از منکر است: انسانی است که بسیار صبور، قوی و با اراده است.

با توجه به این که در آیه، نماز و امر به معروف و نهی از منکر در کنار هم یاد شد و به هر سه مورد امر شده است باید گفت: نماز، راهی برای خودسازی و سازندگی فردی است ولی امر به معروف و نهی از منکر سازندگی اجتماعی است. در دین اسلام فرد، نداریم. لقمان به پسرش سفارش می کند که وقتی خودسازی نمودی باید به فکر سازندگی جامعه ی خویش باشی و خود سازی فردی به هیچ عنوان کفایت نمی کند و همه ی افراد جامعه در قبال هم  مسئول هستند.

صفحات: 1· 2