ما در زمینه ی مصرف، در زمینه ی هزینه کردن منابع مالی کشور که به وسیله ی خود ما و به وسیله ی همه ی برادران هم میهن ما و به وسیله ی مسئولین کشور با زحمت زیاد به وجود می آید، دچار نوعی بی توجهی هستیم، که بایستی این را تبدیل کنیم به یک توجه و اهتمام خاص، ما دچار اسراف هستیم، ما دچار ولخرجی و ولنگاری در مصرف هستیم.

اما امروز فقط اجمالاً عرض می کنم؛ بسیاری از منابع کشور، شاید بشود گفت بخش مهمی از منابع کشور در همه ی زمنیه ها- چه در زمینه ی مسائل شخصی، و چه تا حدودی در زمینه های عمومی- صرف اسراف ها و زیاده روی های ما در مصرف می شود. ما بایستی مصرف کردن را مدبرانه و عاقلانه مدیریت کنیم. مصرف نه فقط از نظر اسلام، بلکه از نظر همه ی عقلای عالم، چیزی است که باید تحت کنترل عقل قرار بگیرد. با هوی و هوس، با خواهش دل و آنچه که نفس انسان از انسان مطالبه می کند، نمی شود مصرف را مدیریت کرد. کار به جائی می رسد که منابع کشور به هدر می رود، شکاف بین فقرا و اغنیاء زیاد می شود، عده ای در حسرت اوّلیات زندگی می مانند و عده ای با ولخرجی و ولنگاری در مصرف، منابع را هرز و به هدر می دهند.