«یا لیتنا کُنا معک» ما را آکنده از صداقت و اخلاص کن.

ای خدای زینب!

تو را به عظمت زینب سوگند که جلوه ای از جلال زینب را به مردان و زنانمان بنمایان تا جلوه های فریبای دنیا در نگاهشان رنگ ببازد.

به راستی عظمت این زن بزرگ از چه جهت است آیا بدان جهت که وی دختر علی ابن ابی طالب علیه السلام و یا خواهر حسین بن علی و حسن بن علی علیه السلام است؟ نه نسبت ها هرگز نمی توانند چنین عظمتی با شکوه را خلق کنند. چرا که همه ی ائمه ما، دختران و مادران و خواهرانی داشتند اما هیچکدام به پای زینب کبری نرسیدند.

آری! عظمت زینب کبری به خاطر حرکت عظیم انسانی و اسلامی او بر اساس تکلیف الهی است. این کار او، تصمیم و نوع حرکت اوست که اینطور به وی عظمت بخشید و هر کسی چنین کاری بکند، ولو دختر امیرالمؤمنین علیه السلام هم نباشد، عظمت پیدا می کند. بخش عمده این عظمت از این جاست که اولا موقعیت را شناخت، هم موقعیت قبل از رفتن امام حسین به کربلا و هم موقعیت لحظات بحرانی روز عاشورا، هم موقعیت حوادث بعد از شهادت امام حسین علیه السلام را و ثانیاً طبق هر موقعیت یک انتخاب کرد و این انتخاب ها زینب را ساخت.

در آن ساعت های بحرانی که قوی ترین انسان ها نمی توانند بفهمند چه باید بکنند او فهمیده و امام خود را پشتیبانی کرد و او را برای شهید شدن تجهیز نمود، بعد از شهادت حسین بن علی علیه السلام نیز در آن دنیای تاریک و ظلمانی و خفقان این زینب است که چون کوهی با صلابت امام زمان خود را محافظت می کند و به یاری امام زمانش می پردازد و بازماندگان عاشورا را دلداری می دهد و مراقبت می کند و با سخنان آتشین خود لرزه به جان یزیدیان می اندازد و آنان را محکوم می نماید و مظلومیت حسین بن علی علیه السلام را در اذهان مردم یادآور می شود و به این وسیله دین جدش رسول الله صل الله علیه وآله و سلم را بار دیگر گوشزد می کند.

ای ناجوانمردان آیا می دانید اینان که خارجی شان می خوانید که هستند؟ آیا می دانید این سرهای از بدن جدا که با افتخار در دستانتان حمل می کنید که هستند؟ آیا زجّه و ناله ی زنان و طفلان معصوم را نمی شنوید؟ اگر بدانید براین کاروان چه گذشته است دردم روح از بدنتان خارج می شود!

آیا فکر می کنید با کشتن فرزند رسول الله صل الله علیه و آله و سلم دین خدا از بین خواهید برد؟ زهی خیال باطل!

با شهید شدن حسین بن علی است که دین اسلام جان دوباره می گیرد و گسترش پیدا می کند.

و همین است که زینب تمام لحظات عاشورا و اسارت را زیبا می بیند و داغ عزیزانش خم به ابرویش نمی آورد. «کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود»

الها: به هنگامه ظهور مصیبت با آرامش و سکینه ای عنایتمان کن که درد و داغ و بلا را چون مهر و لطف و صفا بر جان خویش بپذیریم و زبان جز به مدح و شکر تو نگشاییم.

مرضیه چاوشی، پایه اول