آسیب شناسی در امر تبلیغ

1- نخستین آسیب درامر تبلیغ آن است که حرفی بزنیم که با عمل ما همخوانی ندارد. خداوند در سوره صف به صراحت فرموده است: که نزد خدا سخت است که چیزی بگویید که به آن عمل نمی کنید.

2- آسیب دیگر آن است که سطح کار و قدر سخن خود را با مخاطب خویش منطبق نکنیم.

3- آسیب دیگر آنکه در کار تبلیغ خویش وابمانیم منتظر بنشینیم تا مردم سراغ ما بیایند. شعار مدیر تبلیغ باید این باشد:

هزار بادیه رفتن، به از نشستن خاموش

که گر مراد نیابیم ، به قدر وسع بکوشم

4- امور مذهبی را هر چند خرد و ناچیز، دون شأن خود بدانیم.

5- از مسائل خرد و کلان مردم به سادگی عبور کنیم .

6- این که افراد را در کار دین و  عقیده و رفتار خویش یله و رها واگذاریم و دست آن ها را به استادی کارآمد و دلسوز نسپاریم.

هر که چیزی یاد گیرد باید از استاد گیرد.

7- سهل انگاری در نظریات غیر تخصصی که به اشتباه ها و کج روی ها ختم می شود.

8- تحجرها ، بدفهمی ها و تشخیص ندادن مسائل مهم و عمل به مسائل کوچک.

به اهتمام سرکار خانم کاظمی

 کشتی امام علیه السلام بر دشت پر بلای کربلا لنگر انداخته و دارالمجانینی بر پا کرده که تا ابد دیوانگان عشقش را در آن جا پذیر است.

هنگامه ای که هماره عاشورا و مکانی که همیشه کربلاست. جایی که سرها از تن ها جدا افتاده. سر، منشأ فکر و اندیشه است. آنها اندیشه را از تن ها جدا کردند. شاید اندیشه و فکر حسین برود؛ اندیشه ی جهاد حسین برود؛ تن ها دیگر با حسین نخواهند بود.

این تصور شیطان بود، القا شده بر ملعونین همیشگی تاریخ، تصوری باطل، چرا که از پس آن همه قرن، فقط صدای امام مظلوم و شهید کربلاست که در گوش جهان پیچیده و ماندنی شده است.

یار به گرد خود گرد می آورد  هنوز و به درستی که بارها، شمار آنها از 72 گذشته است. این بار یار برای فرزندشان می خواهند.

مجنونین عرصه ی عاشورا، مراقب باشید عاشورایی دگر به دست خود نسازیم …

خواهرم ما زینب نمی شویم،

                                        اما زینبی می شویم …

فاضله السادات رضویان، پایه اول

کشتی نجات

قال رسول الله صل الله علیه و آله و سلم

إن الحسین علیه السلام  مصباح الهدی و سفینهُ النجاه

ناقابلم امّا تو خریدارم باش

بی ارزشم، امّا تو فقط یارم باش

آنگه که فریب می دهد، نَفس مرا

آقا کمکم کن، تو نگهدارم باش

مگذار که در بحر گُنه غرق شوم

ای کشتی ناجی تو هوادارم باش

عمرم سپری شد به گناه و عصیان

من را تو هدایت کن و دلدارم باش

در لحظه ی جان دادن و تنهایی من

بر من نظری کن، تو پرستارم باش

در روز حساب آبرویم کن حفظ

آنجا تو شفیع من و آن، روی گنهکارم باش

محبوبه رحیمی

تا کربلایت

قال ابوجعفر علیه السلام

خلق الله تبارک و تعالی ارض کربلا، قبل ان یخلق الکعبه …

مرغ دلم پر می زند تا کربلایت یا حسین

هر روز و شب سر می زند، اندر سرایت یا حسین

دارم امید و آرزو، تا زائر کویت شوم

بینم برای لحظه ای، صحن طلایت یا حسین

لطفی کن و دستم بگیر، از روی احسان و کرم

بیرون مگردان از دلم، مهر و ولایت یا حسین

افسوس، چون در عصر تو، هرگز نبودم لحظه ای

تا می خریدم من به جان، درد و بلایت یا حسین

در گوشه ای از قلب خود، نام تو را حک کرده ام

تا یک نشانم باشد از ، عشق و صفایت یا حسین

هر گاه آبی می خورم، گویم به صد آه وفغان

آه از گلوی تشنه ات، جانم فدایت یا حسین

خواهم که در روز جزا، شافع شوی از بهر ما

تا بر همه روشن شود، عشق و وفایت یا حسین

دست توسّل می زنم، بر دامن پر نور تو

بنما نصیب و روزیم، آن کربلایت یاحسین

محبوبه رحیمی

محرم برای آنهایی که به انسان اهمیت می دهند فلسفه است.

محرم یعنی بودن و نبودن ، یعنی نبودن بهتر از بودن یعنی جاودانگی یعنی آزاده ماندن یعنی نبض عطش، یعنی خودت باش برای دیگران، یعنی تبلور شعور انسان در شعر شهادت یعنی عزای سیدالشهداء علیه السلام . یادمان باشد برای انسان ماندن سری به مجالس عزای حسین بزنیم.

امام حسین از دیدگاه دکتر شریعتی:

شهادت حسین کشته شدن مردی است که خود برای کشته شدن خویش قیام کرده است … امام حسین علیه السلام از مقوله دیگری است؛ او نیامده که دشمن را با زور شمشیر بشکند و خود پیروز شود و بعد موفق نشده و یا در یک ترور وحشی کشته شده باشد. این طور نیست او در حالی که می توانسته در خانه اش بنشیند و زنده بماند، به پا خاسته و آگانه به استقبال مردن شتافته و در آن لحظه مرگ و نفی خویشتن را انتخاب کرده است .. . امام حسین یک  شهید است که حتی پیش از کشته شدن خویش به شهادت رسیده است. نه در گودی قتلگاه، بلکه در درون خانه خویش.

قبول نکردن بیعت و نه گفتن به آن طرد و نفی چیزی بود که در قبال آن، شهادت انتخاب شده است و از آن لحظه، حسین شهید است. ثمره شهادت حسینی آگاهی و بازگشت مردم به هویّت اصیل اسلامی و زدن داغ رسوائی کشتن فرزند رسول خدا بر پیشانی حکومت یزید است.

روز چهارشنبه به تاریخ 24/08/1391 در مدرسه ی علمیه زهرائیه شهرستان نجف آباد، مراسمی با موضوع هفته ی کتاب و کتابخوانی برگزار گردید.

در این مراسم حجة الاسلام نور محمدی مسئول مدرسه ی علمیه الحجة سخنرانی نمودند. ایشان با بیان این که طلبگی یک مسئولیت فرهنگی است، نه شغل و عملی برای امرار معاش؛ خاطر نشان کردند « بسیاری از طلبه ها با هدف معنوی به این عرصه قدم می گذارند ولی متأسفانه برخی از آن ها به هدف و مقصود اصلی دست نیافته و سراغ هدف دنیوی می روند. این مسئله نیازمند آسیب شناسی قوی و دقیق است.  اگر کسی از زندگی و تحصیل خود آسیب شناسی نکند؛ منش و روش، افکار و عقاید اشتباه خود را پاک نکند، طلبه ی واقعی نیست.

امامان معصوم علیهم  السلام  فرموده اند: «کسی که دو روز زندگی اش مثل هم باشد، ضرر کرده است.» طلبه ی واقعی علاوه بر اینکه برای تصحیح اشتباهات خود تلاش می کند، به فکر آینده نیز هست.

حجة الاسلام نور محمدی در سخنان خود پرسش هایی را مطرح کردند و به آ« ها پاسخ دادند از جمله : چرا حوزه های ما آسیب پذیر هستند؟ چه مشکلاتی در حوزه های علمیه ما وجود دارد؟ یکی از مهم ترین مشکلاتی که به آن اشاره کرند، مشکل نبود آمار صحیح در حوزه های علمیه بود. ایشان اشاره کردند:« جامعه ی حوزوی باید بداند هر ساله چه تعداد پذیرش طلبه دارد؛ چند درصد طلبه ها به سطوح بالا می روند و ادامه تحصیل می دهند؛ چه تعداد جذب کار و شغل می شوند؟

عقیده ای که باعث این مسئله شده است این می باشد که ، برخی معتقدند تهیه ی آمار منجر به آگاهی دشمن مس شود، آگاهی نسبت به تعداد طلبه ها ، برنامه های حوزه ها، نقاط ضعف یا قوت حوزه های کشور و … . این نوع تفکر اشتباه است. برای مثال، وقتی ساواک شهید بهشتی را دستگیر کرد، حتی نام کامل فامیلی ایشان را می دانست که حسینی بهشتی بوده است، در حالی که هم اکنون بسیاری نمی دانند. ساواک از رفتار و اعمال آ« شهید اطلاعات کامل داشت. آیا م نباید اطلاعات جامع وکامل از طلبه ها و حوزه های خود داشته باشیم؟ درباره ی میزان توانایی ها، سن طلبه ها، کم و کیف برنامه های حوزه.

ادامه »

1- بخشیدن فدک به حضرت زهرا سلام الله علیها

در این روز یا شب آن در سال هفتم هجرت، به امر خداوند، فدک به حضرت زهرا سلام الله علیها بخشیده شد، و حضرت رسول صل الله علیه و آله و سلم بر این بخشش شاهد گرفتند. قول دیگر در این باره 15 رجب است.

فتح فدک

پس از فتح خیبر در سال هفتم هجرت، حدود چهار سال قبل از شهادت پیامبر صل الله علیه و آله و سلم جبرئیل نازل شد، و دستور فتح فدک توسط پیامبر صل الله علیه و آله و سلم و امیرالمؤمنین علیه السلام را آورد. آن دو بزرگوار در تاریکی شب با اسلحه ی لازم به سرزمین فدک آمدند، و حسب دستور پیامبر صل الله علیه و آله و سلم، امیرالمؤمنین علیه السلام بر کتف پیامبر صل الله علیه و آله و سلم قرار گرفت و آن حضرت برخاست و امیرالمؤمنین علیه السلام را با خود بلند کرد. به معجزه ی الهی مولی الموحدین علیه السلام در حالی که شمشیر رسول الله صل الله علیه و آله  و سلم همراهش بود، از دیوار قلعه فدک بالا رفت و بالای دیوار صدای مبارکش را به اذان بلند کرد.

بهودیان قلعه فدک گمان کردند که مسلمین حمله کرده اند و روی دیوارها هستند. خواستند از در قلعه فرار کنند، ولی بیرون قلعه مقابل در آن، پیامبر صل الله علیه و آله و سلم را در برابر خود دیدند و از طرفی امیرالمؤمنین علیه السلام پایین آمد و با آنان درگیر شد و 18 نفر از بزرگان آنان را کشتند، و بقیه تسلیم شدند.

زنان و فرزندان آنان را اسیر کردند و غنایم را همراه خود آوردند. امر بر این قرار گرفت که هر کس از اهل فدک مسلمان شود، خمس اموال او را بگیرند و هر کس بر دین خود باقی ماند همه ی اموالش را بگیرند. این گونه بود که بدون لشکر کشی و کوچکترین دخالت مسلمین قلعه ی فدک فتح شد. طبق آیه ی مبارکه سوره حشر سرزمین هایی که بدون لشکر کشی مسلمین فتح شود، حتی اگر اهل آنجا خودشان به عنوان تسلیم نزد پیامبر صل الله علیه و آله و سلم بیایند، این مناطق و غنایم و اسرای آن ملک خاص حضرت است و مانند اموال شخصی خود می تواند هر تصمیمی درباره ی آن ها بخواهد بگیرد، و مسلمین هیچ حقی در آن ها ندارند.

اعطای فدک به فاطمه سلام الله علیها

بعد از این ماجرا جبرئیل نازل شد و این آیه را آورد :« و آتِ ذا القربی حقّه » : «حق خویشان را به آنان بده» (سوره اسراء، 26) پیامبر صل الله علیه و آله و سلم پرسید: منظور چه کسانی هستند؟ و این حق کدام است؟ جبرئیل از طرف خداوند عرضه داشت: فدک را به فاطمه سلام الله علیها عطا کن. پیامبر صل الله علیه و آله و سلم به حضرت زهرا سلام الله علیها فرمود: «خداوند فدک را برای پدرت فتح کرد، و چون لشکر اسلام آن را فتح نکرده مخصوص من است. خداوند دستور داده آن را به تو بدهم. از سوی دیگر مهریه مادرت خدیجه سلام الله علیها بر عهده ی پدرت مانده و پدرت در قبال مهریه مادرت و به دستور خداوند فدک را به تو عطا می کند. آن را برای خود و فرزندانت بردار و مالک آن باش.»

حضرت زهرا سلام الله علیها عرض کرد: « تا شما زنده اید بر من و مال من صاحب اختیار هستید». پیامبر صل الله علیه و آله و سلم فرمود: « ترس آن را دارم که نا اهلان تصرف نکردن تو را در زمان حیاتم، بهانه ای قرار دهند و بعد از من آن را از تو منع کنند. حضرت صدیقه سلام الله علیها عرض کرد: آن گونه که صلاح می دانید عمل کنید. پیامبر صل الله علیه و آله و سلم امیرمؤمنان علیه السلام را فراخواند و فرمود: « سند فدک را به عنوان بخشوده و اعطایی پیامبر  بتویس و ثبت کن». علی علیه السلام آن را نوشت و پیامبر صل الله علیه و آله و سلم  و یکی از غلامان رسول خدا صل الله علیه و آله و سلم و ام ایمن شهادت دادند و پیامبر صل الله علیه و آله و سلم فرمود: ام ایمن زنی از اهل بهشت است، و تا زمان حیات رسول خدا صل الله علیه و آله و سلم وکلای حضرت زهرا سلام الله علیها در آن سرزمین بودند.

در شب 14 ذی الحجه واقعه ی شق القمر به اعجاز پیامبر صل الله علیه و اله وسلم در مکه رخ داد. بعضی این واقعه را در شب 18 این ماه گفته اند.

قریش از آن حضرت معجزه طلب کردند، و حضرت با انگشت اشاره به ماه کرد، و به قدرت الهی دو نیم شد و باز به هم پیوست، و آیه نازل شد: «اقتَرَبَتِ الساعَةٌ وانشَقَّ القَمَر » ابوجهل گفت: « این سحر است! بفرستید از شهرهای دیگر هم بپرسند که آیا آن ها هم دیدند که ماه دو نیم شد. چون از اهل شهرهای دیگر پرسیدند. آن ها نیز خبر دادند که نیمی از ماه پشت خانه کعبه و نیمی بر کوه ابوقبیس افتاد.

—————————

کتاب تقویم شیعه، عبدالحسین نیشابوری

 فاطمه الزهرا - عليها السلام - : خَيْرٌ لِلِنّساءِ أنْ لا يَرَيْنَ الرِّجالَ وَ لا يَراهُنَّ الرِّجالُ.

حضرت فاطمه زهرا - سلام الله عليها - فرمود: بهترين چيز براي حفظ شخصيت زن آن است كه مردي را نبيند و نيز مورد مشاهده مردان قرار نگيرد  .

        «بحارالأنوار، ج 43، ص 54، ح 48»

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله عليها - : ما صَنَعَ أبُو الْحَسَنِ إلاّ ما كانَ يَنْبَغي لَهُ، وَ لَقَدْ صَنَعُوا ما اللّهُ حَسيبُهُمْ وَ طالِبهُمْ.

حضرت فاطمه زهرا - سلام الله عليها - فرمود: آنچه را امام علي - عليه السلام - (نسبت به دفن رسول خدا و جريان بيعت) انجام داد، وظيفه الهي او بوده است، و آنچه را ديگران انجام دادند خداوند آن ها را محاسبه و مجازات مي نمايد

بحار الانوار، ج28، ص355، ح 69