ولادت حضرت عباس علیه السلام

در این روز در سال 26 هـ علمدار کربلا، سقای نینوا، حضرت قمرمنیر بنی هاشم ابوالفضل العباس علیه السلام به دنیا آمد.«1»

نام مشهور آن حضرت عباس علیه السلام است. به آن حضرت  ابوالفضل، ابوالقریه، قمر بنی هاشم، باب الحوائج، عبدصالح و سقا می گویند.«2» پدرشان حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام، و مادرشان حضرت ام البنین فاطمه علیها السلام دختر حزام کلابیه است.

آن حضرت خوش سیما و زیبارو بود و به همین جهت به ماه بنی هاشم ملقب شد. روزی امام سجاد علیه السلام به عبیدالله فرزند حضرت عباس علیه السلام نگاه کرد و اشک چشمان مبارکش را فرا گرفت و فرمود: «روزی بر رسول خدا صل الله علیه و اله و سلم سخت تر از روز احد نبود که عمویش حمزه علیه السلام در آن شهید شد، و بعد از آن موته بود که عموزاده اش جعفر بن ابی طالب علیه السلام شهید شد». سپس فرمود:« و لا یوم کیوم الحسین علیه السلام…» :« روزی چون روز حسین علیه السلام نبود؛ که سی هزار مرد که گمان می کردند از این امتند دور او را گرفتند و هر کدام با کشتن او به خدا تقرب می جستند و او خداوند را به آن ها یاد آوری می نمود ولی پند نمی گرفتند تا او را به ستم و ظلم و عدوان کشتند».

آنگاه فرمود: «خداوند عباس را رحمت کند که جانبازی کرد وخوب امتحان داد و در راه برادر خود را مبتلا ساخت و خود را فدای برادر نمود تا دو دستش قطع شد. خداوند در عوض به او دو بال داد که با فرشتگان در بهشت پرواز می کند چنان که به جعفر بن ابی طالب علیه السلام عطا نمود. حضرت عباس علیه السلام  نزد خداوند متعال منزلت و مقامی دارد که تمام شهدای اولین و آخرین در روز قیامت تمنای مقامش را می نمایند».«3»

در زیارت وارده از حضرت صادق علیه السلام خطاب به آن حضرت علیه السلام می گوییم:« سلام الله و سلام ملائکته المقربین و انبایئه المرسلین و عباده الصالحین و جمیع الشهداء و الصدیقین … علیک یابن امیرالمؤمنین … و لعن الله من حهل حقک و استخفّ بحرمتک و لعن الله من حال بینک و بین ماء الفرات …»

————————————

1- خصائص العباسیه علیه السلام، ص66

2- العباس علیه السلام قمر بنی هاشم، ص164

3- امالی صدوق، ص547

1-ولادت امام حسین علیه السلام

در این روز در سال 4 هـ آقای شهیدان و سرور و سالار شیعیان و دلباختگان، اشک هر مؤمن، امام زاهد عابد، شهید غریب، عطشان نینوا حضرت اباعبدالله الحسین الشهید علیه السلام عالم را به نور خود منور فرمود.«1» اقوال دیگر در ولادت آن حضرت پنجم شعبان، 13 ماه رمضان، و آخر ربیع الاول سال 3هـ  و پنجم جمادی الاولی و دوازدهم رجب است.«2»

2- ورود امام حسین علیه السلام به مکه

در شب جمعه سوم شعبان سال 60 هـ امام حسین علیه السلام وارد مکه شدند و تا ذی الحجه در آنجا اقامت داشتند.«3»

———————————

1- اعلام الوری، ج1، ص420

2- ارشاد، ج2، ص27

3- ارشاد، ج2، ص35

1- آغاز وجوب روزه

در این روز در سال دوم هجری روزه ی ماه مبارک رمضان واجب شد.«1»

2- مرگ معتز عباسی

در این روز در سال 255 هـ معتز بالله به درک واصل شد. نام او زبیر یا محمد بود که بعد از پسر عمویش مستعین به خلافت رسید. از بزرگترین جرائم او این بود که امام هادی علیه السلام را به شهادت رساند؛ و چون ترس آن داشت که مؤید بر ضد او قیام کند او را در لحاف مسموم پیچید و دو طرف آن را بست تا در 23 رجب مرد.

او پیوسته سرکردگان اتراک را می کشت تا در روز مبعث سال 255هـ عده ای به سرکردگی صالح بن وصیف دور معتز را گرفتند و توبیخ و سرزنش کردند و از او مطالبه ی اموال کردند و او را از حجره بیرون کشیدند و در آفتاب گرم بپای داشتند که از شدت گرما تکیه بر یک پا می کرد و او را پیوسته می زدند تا اینکه در 27 رجب خود را از خلافت خلع کرد. سپس سه روز به او آب و غذا ندادند تا مرد؛ و به قولی دیگر او را با آب جوش تنقیه کردند. بعضی گفته اند: او را 5 روز در گرمابه بدون آب و غذا حبس کردند و روز آخر آب نمک یا آب برفی به او دادند و به این سبب کشته شد.«2»

—————————————————-

1- تقویم المحسنین، ص18

2- تاریخ بغداد، ج2، ص 124

حضرت زهرا سلام الله علیها

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله عليها - : إلهي وَ سَيِّدي، أسْئَلُكَ بِالَّذينَ اصْطَفَيْتَهُمْ، وَ بِبُكاءِ وَلَدَيَّ في مُفارِقَتي أَنْ تَغْفِرَ لِعُصاةِ شيعَتي، وَشيعَةِ ذُرّيتَي.

«كوكب الدّري، ج 1، ص 254»

حضرت فاطمه زهرا - سلام الله عليها - فرمود: خداوندا، به حقّ اولياء و مقرّباني كه آن ها را برگزيده اي، و به گريه فرزندانم پس از مرگ و جدائي من با ايشان، از تو مي خواهم گناه خطاكاران شيعيان و پيروان ما را ببخشی.                                                                            

تا چند دلم بی سر و سامان تو باشد
وقت است که دست من و دامان تو باشد
از طلعت خود پرده برانداز که خورشید
چون ماه نو از حلقه بگوشان تو باشد
هر جا که گل روی تو در جلوه در آید
گر بلبل قدسی ست غزل خوان تو باشد
حیرانی دل گر چه ز خود نیز نهفتیم
اما همه دانند که حیران تو باشد
از کار دلم عقده ی غم، کس نگشاید
چشم همه بر عشوه ی پنهان تو باشد

انتظار کشیدن که از وظایف یاران امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف است یک حالت و عمل قبلی و درونی است که آثار و برکت های فراوان بیرونی هم دارد.

انسان منتظر یک حالت تجافی و بریدگی از این عالم طبیعت و دنیا دارد. یعنی در دنیا بصورت نیم خیز نشسته است تا همین که ندای آسمانی به گوشش رسید. از سر سفره ی جهان برخیزد و خود را به آقایش برساند و منتظر را نشانه هایی است: اول، پرهیز از گناه، دوم، انجام واجبات و سوم داشتن اخلاق الهی و چهارم دعوت به دین خدا، بنابراین انسان منتظر یک چنین انسانی است که خودش را آماده کرده است .

مهمترین مسأله ای که مربوط به شناخت امام زمان علیه السلام است و باید گفت، این است که ایشان « امام مهر» ند، نه «امام قهر»! بعضی ها امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف را -نعوذ بالله- به عنوان یک کشنده و به عنوان قاتل انسان ها معرفی می کنند! حتی با هم این مزاح را می کنند «بیا گردنت را که جای شمشیر امام زمان علیه السلام است ببوسم»!

ادامه »

حضرت زهرا سلام الله علیها

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله عليها - : أبَوا هِذِهِ الاْمَّةِ مُحَمَّدٌ وَ عَلي، يُقْيمانِ أَودَّهُمْ، وَ يُنْقِذانِ مِنَ الْعَذابِ الدّائِمِ إنْ أطاعُوهُما، وَ يُبيحانِهِمُ النَّعيمَ الدّائم إنْ واقَفُوهُما.

«بحارالأنوار، ج 23، ص 259، ح 8»

حضرت فاطمه زهرا - سلام الله عليها - فرمود: حضرت محمّد (صلي الله عليه وآله) و علي - عليه السلام -، والِدَين اين امّت هستند، چنانچه از آن دو پيروي كنند آن ها را از انحرافات دنيوي و عذاب هميشگي آخرت نجات مي دهند; و از نعمت هاي متنوّع و وافر بهشتي بهره مندشان مي سازند.

مهدی عج الله تعالی فرجه الشریف آب حیات است.

خداوند متعال برای این که انسان ها کمی بیدار شوند و احساس نیاز و ضرورت به وجود امام علیه السلام بکنند، از حضرت با یک تشبیه زیبا و جالبی یاد کرده است:« قل:أرَأیتُم إن أصبحَ مآءکُم غوراً، فمن یأتیکُم بِماءٍ معین»[1]: یعنی بگو: به من خبر بدهید، اگر آب (آشامیدنی) شما (به زمین) فرو رود، چه کسی آب روان برایتان خواهد آورد؟!»

آب، مایه ی آبادانی است و جایی که آب ندارد و یرانه و خرابه است، به همین جهت انسان ها احساس ضرورت  و نیاز نسبت به آب دارند و زندگی بر محور آب می چرخد.

این ظاهر آیه ی قرآن است؛ اما آیا خدای منّان همین مطلب را می خواهد بگوید یا نه؟ این مثلی برای یک مطلب بسیار مهم دیگر است. یعنی خدا می فرماید:« ای پیغمبر! به مردم بگو اگر خداوند امام شما را غایب و پنهان بکند، چه کسی توانایی دارد این آب زلال را به شما برساند؟! امام زمان علیه السلام یعنی آب.

ادامه »

این روایت بسیار جالب، که نکات مهمّی از آن برداشت می شود را این جا ذکر می کنم و به حقیقت باید آن را با آب طلا نوشت.

حضرت امام زین العابدین می فرمایند:« إنّ أهلَ زَمانِ غیبتِهِ القائلینَ بإمامَتهِ المنتظِرین لِظهوره أَفضَلُ مِن أهلِ کُلّ زَمانٍ لأنَّ اللهَ تعالی ذِکرُه أعطاهُم مِنَ العُقولِ و الأفهامِ و المعرفة ما صارَت به الغیبة عندهُم منزلة المشاهده؛ أولئکَ المُخلصون حقاً و شیعتنا صدقاً و الدعاةُ إلی دین الله سرّاً و جهراً»[1]

روایت می فرماید: «شیعیان در زمان غیبت، بالاترین و برترین مردم همه ی زمان ها می باشند» حتی بالاتر از مردم زمان پیامبر صل الله علیه و آله  و مردم عصر أمیرالمومنین علیه السلام (البته به جز یاران حضرت سیدالشهداء علیه السلام در عاشورا، آنان استثنا هستند و بهترین امت همه ی تاریخ اند.) اما کدام شیعیان در زمان غیبت، برتر از همه ی امت هستند؟ آنان که «القائینَ بإمامَته» هستند؛ به آن حضرت عج الله تعالی فرجه الشریف و امامت ایشان ، اعتقاد و باور دارند و «المنتظرینَ لظهوره»؛ چشم به راه ظهور و قیام آن حضرت علیه السلام هستند. پس «معرفت» با «انتظار» به هم گره خورده اند و در کنار هم هستند.

چرا این ها افضل اند؟

چون خدا یک درایت و عقل و بینش و معرفتی به مردم آن زمان می دهد که غیبت برای ایشان، مشاهده می شود یعنی جوری حرکت کنند و عمل می کنند گویا این که امام زمان علیه السلام را می بینند و مشاهده می کنند.

[1] الاحتجاج، ج2، ص50