شهادت امام مجتبی علیه السلام

در7 صفر در سال 50هـ امام مجتبی علیه السلام در سن 47 سالگی در مدینه به شهادت رسیدند. ولی اشهر بین علمای امامیه شهادت حضرت در 28 ماه صفر است. رسول خدا صل الله علیه و آله  درباره ی حضرت مجتبی علیه السلام فرموده اند: کسی که بر او بگرید کور نمی شود روزی که چشم ها نمیبیند، و کسی که بر آن حضرت محزون باشد دلش محزون نمی شود روزی که دل ها محزون است، و کسی که آن حضرت را در بقیعش زیارت کند قدمش بر صراط ثابت می ماند روزی که قدم ها بر صراط می لغزد… .

نسب شریف آن حضرت علیه السلام :

از طرف مادر، جدشان خاتم الانبیاء و المرسلین محمد بن عبدالله صل الله علیه و آله  ، جده شان جناب خدیجه بنت خویلد ام المؤمنین علیه السلام است.

از طرف پدر جدشان سید بطحاء حضرت ابوطالب علیه السلام ، جده شان جناب فاطمه بنت اسد علیها السلام است.

پدر: مولی الموالی امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام ، مادر: سیدة النساء فاطمه زهراء سلام الله علیها ، برادرانی مانند حضرت سید الشهداء علیه السلام و اباالفضل العباس علیه السلام ، و خواهرانی همچون زینب کبری و ام کلثوم سلام الله علیها .

بعضی از صفات آن حضرت علیه السلام :

در جود و سخاوت زبانزد همگان بود، به حدی که در طول عمر شریف سه بار مالشان را - حتی کفش خود را - در راه خدا تقسیم کردند.

حلم و صبر آن حضرت تعجب همگان را برانگیخته بود. مروان با آن بغض و عنادی که داشت بعد از تیرباران شدن جنازه می آید و تابوت آن حضرت را به دوش می کشد. هنگامی که امام حسین علیه السلام از او سؤال می کند: تا دیروز غیظ و کینه ی او را داشتی و امروز تابوت او را حمل می کنی؟ در پاسخ می گوید: با کسی این کارها را کردم که حلم او برابر با کوه ها بود.

عمر شریف آن حضرت علیه السلام :

مشهور طبق روایت حضرت باقر علیه السلام  و حضرت صادق علیه السلام عمر شریف آن حضرت علیه السلام 47 سال و

صفحات: 1· 2