1- روز نوشتن دعای صباح

در این روز در سال 25 هـ امیرالمومنین علیه السلام دعای شریف صباح را - که تعلیم پیامبر صل الله علیه و آله  و سلم بود - به دست مبارک خود نوشتند.

2- منازل امام حسین علیه السلام تا کربلا:1- «ابطح»، 2- «تنعیم»، 3- «صفاح»

در این روز حضرت امام حسین علیه السلام به منزل اول، ابطح رسیدند و یزید بن ثبیط بصری و چند نفر از فرزندانش به همراه جمعی از شیعیان به آن حضرت ملحق شدند. سپس حرکت نموده به منزل دوم یعنی «تنعیم» و بعد از آن به منزل سوم یعنی «صفاح» نزول اجلال فرمودند.

در پی برگزاری اردوهای راهیان نور دانش آموزی در تاریخ 27/7/1391 و 29/7/1391 تعداد 8 نفر از مبلغان مدرسه علمیه زهرائیه با این کاروان همراه شدند و مبلغان علاوه بر ایجاد ارتباط با دانش اموزان به پاسخ گویی سئوالات و شبهات دانش آموزان پرداخته، مباحث مربوط به شهید و شهادت را بازگو کردند.

1. روز عرفه

در شب و روز عرفه زیارت امام حسین علیه السلام مستحب است ، چه اینکه خداوند ابتدا به زوار امام حسین علیه السلام نظر می کند زیرا همه حلال زاده اند، و بعد به زوار با معرفت خویش در عرفات نظر می کند.

شهادت حضرت مسلم علیه السلام و هانی رحمة الله علیه.

در این روز در سال 60 هـ محمد بن کثیر و پسرش در کوفه به جرم مهمانداری و طرفداری از مسلم بن عقیل علیه السلام به شهادت رسیدند. در شب عرفه جناب مسلم بن عقیل علیه السلام به منزل طوعه رفتند. در روز عرفه سال 60 هـ که چهارشنبه بود جناب مسلم بن عقیل علیه السلام و هانی بن عروه را در کوفه شهید کردند.

خاندان حضرت مسلم علیه السلام.

نام مبارکش مسلم و پدرش عقیل، مادرش علیّه و همسر آن حضرت رقیه دختر امیرالمومنین علیه السلام است.

پیامبر صل الله علیه و آله و سلم فرمودند: « چشم مومنان بر او گریان است، و ملائکه مقرب الهی بر او درود می فرستند». سپس رسول خدا گریست تا اینکه اشک های چشم حضرت بر سینه ی مبارکش ریخت، و فرمود: به خدا شکایت می کنم از آنچه عترتم بعد از من می بینند.

امام حسین علیه السلام هنگامی که آن حضرت را به سوی کوفه فرستاند، در قسمتی از نامه به اهل کوفه چنین فرمودند: « برادرم و پسرعمویم و فرد مورد اطمینان از اهل بیتم را نزد شما فرستادم». هنگامی که امام حسین علیه السلام خبر شهادت آن حضرت و هانی را شنید، چند بار فرمود: « انا لله و انا الیه راجعون». سپس فرمود: « خیری در زندگی بعد از آنها نیست.» از جمله وصایای آن حضرت به ابن سعد این بود که کسی را به نزد امام حسین علیه السلام بفرستد که آن حضرت به سوی کوفه نیاید.

3- روز سد ابواب

در این روز به امر پیامبر صل الله علیه و آله و سلم همه ی درهای منازل اصحاب به طرف مسجد پیامبر صل الله علیه و اله و سلم بسته شد، جز در خانه ی امیرالمومنین علیه السلام که به دستور خاص الهی آن را نبستند.

عده ای از اصحاب عرض کردند: یا رسول الله، چرا همه ی درب های را جز درب خانه ی علی را بستید؟ حضرت فرمودند: « من تاب وحی پروردگار هستم».

و امروز روزی است که عاشقان «یا فارس الحجاز» بر لب دارند و چشم هایشان مدام می چرخد.

تا مگر نگاهی، نیمه نگاهی، گوچه ی چشمی بر آن ها افکنی. و صحرای عرفات امروز میزبان تو شده است ، خوشا به حال حاجیانی که امروز معنای عرفات را دریافته اند و به دیدار شما نائل گشته اند.

و آیا می توان عرفات را ندیده تفسیر کرد؟!.

و تو ای صحرای عرفات! ای که پذیرای پدرم آدم بودی و آن هم وقتی که به خاطر گناه رانده شد؛ مرا نیز پذیرا باش که غرق در گناهم و غرق در غفلتم!

و آیا تو هم گریستی در آن دم که مولا حسین علیه السلام دعالی عرفه ای خواند که تاریخ را به گریه انداخت؟ و ای کاش در موقع رفتن حسین علیه السلام تو ندای مسلم را به آقا می رساندی: یا حسین کوفه میا!! کوفیان غیرت ندارند!!

و چه حس غریبی دارد عصر عرفه! پریشان از اینکه عرفه دارد به پایان می رسد و صاحبم را ندیده ام و این عجب دردی است!

شب های قدر که دست خالی برگشته ایم اگر امروز هم بخشیده نشویم چه باید کرد؟

غم عجیبی بر دل سنگینی می کند انگار محرم از امروز شروع شده است!

قافله به سویت می آید ای سرزمین کربلا!! می آیند تا حجشان را تکمیل کنند، قربانی دهند، عباس گونه طواف کنند و حسین گونه تقصیر کنند، می آیند تا زینب گونه به اسارت بروند.

امروز سرخی غروب دل را به آتش می کشد، مثل روز عاشورا!!

و فردا نفس را باید قربانی کرد تا فطرت به سجده افتد و جود پرواز کند، دل به رکوع رود و ذهن چکه کند از پنجره ی چشم و اشک زمزمه ی ما را بپذیر ای خدای عرفه سر دهد.

ما را بپذیر ای خدای عرفه

ما را بپذیر ای خدای عرفه

ما را بپذیر ای خدای عرفه

خانم ملیحه ترابی، پایه پنجم

خاک بقیعت دل جلا، ای یادگار کربلا

قدرش فزون تر از طلا، ای یادگار کربلا

شمعی شدی در زندگی، روشن نمودی سوختی

غم ها کشیدی از بلا، ای یادگار کربلا

اى كاش بر قبرت حرم سازیم امامم

بر گنبدش پرچم بیافرازیم امامم

آییم پابوس و تو را زوّار گردیم

ما بى كسان هم لایق دیدار گردیم

 دلم به شوق دیدن بهار تو از تبار تشنه‌ ی غروب انتظار، چه سبز می‌تپد، میان قلب پاک این همیشه‌‌های در انتظار، بیا،

تو ای مهربان، بیا و این نهال روشن ظهور را بکار.

بیا تو ای معنای حجت حضور، تو ای معنای عبور، برای اوج پرنیان قلب من، بال بیار. آسمان بیار.

امروز به یمن لمحه‌ای از نگاه نازنین تو، فرو می برم غبار لحظه های انتظار را، بیا، بیا و فرو نشان این غبار را.

سیده منیره موسوی

اى کرامت وجود!

اى گل محمدى به عطر نامت آشنا !

اى کبوتر دلم هوايى محبتت !

خسته ام و دل شکسته ام ولی به درگه ِ نگاه تو امید بسته ام

ای طلوع سبز صبحگاه جمعه ها ! دل جدا ز ياد تو آشيانه اى خراب وبى صفاست.

اى تو صاحب زمان! اى تو صاحب زمين!

باز هم گشوده ام درى به روى انتظارِ تو ،

تا بگويمت ، هنوز هم به آن صداى آشنا ، چشم و گوش دوخته ام

ای کوچه باغ سبزِ آرزو ! سردی سرای من ، هميشه عاشق تو بوده است و هست.

آنکه در پى تو نيست ، کيست؟ آنکه بى بهانه تو زنده است ، در کجاست؟

ای پناه شيعيان ! اى تو معنى اميد ! تو بهانه ای برای زیستن ، دروجود کوچک منی.

قامتت بلند باد ، ای ، قامت بلند ِعاشقی و سايه ی بلند نام وياد تو ، بر دل و سرای عاشقان برقرار.

سیده منیره موسوی

به کسی گفتم دوست کیست؟ دوست آن است که وقتی آمد خانه ی تو، نخورد خربزه را با پوست، چون رودل می کند و دردسرش با توست؛

به دیگری گفتم نظرش چیست؟ گفت: آنکه نکشد نقش تو بر پوست و نخورد مرده ی تو با پوست، چون آبرویی برای تو نمی گذارد از بس که پشت سرت حرف زده.

آن یکی گفت: دوست آن است که همیشه جیبش پر از پول باشد که وقتی احتیاج داشت استفاده کند و از تو پول نخواهد.

نفر بعدی گفت:دوست آن است که تو را بخنداند نه اینکه تو را بگریاند چون مرض اعصاب می گیری و دیگر حوصله ی هیچ کس و هیچ چیز را نخواهی داشت.

دیگری گفت: دوست کسی است که وقتی ماشینت را به او می دهی در وقت پس آوردن ماشین را پر از بنزین کند تا دینی گردنش نباشد و تو هم دفعه ی بعد ماشین به او بدهی.

آن یکی گفت: دوست باید مثل آیینه صاف و صادق باشد. چون اگر کج و معوج بود ممکن است روزی به پستی و بلندی های آن برسی و ندانی چه کنی ترکش کنی یا با او بمانی؟!

دیگری گفت: دوست کسی است که دوست تو را دوست بدارد ولی آن قدر که او را بقاپد و تو را بی دوست کند. و با دشمن تو دشمنی کند ولی نه آنقدر که لج او را در آورد و تو را بدبخت کند.

نفر دیگری که فکر کنم از اون تنبل ها بود گفت: دوست آن است که چپ دست باشد تا آدم وقت امتحان بتواند از روی دست او بنویسد.

دست آخر از همه ی این ها که بگذریم کسی به ما نفهماند که دوست خوب کیست؟همه ی این افراد می توانند دوست باشند ولی آیا میان دوست خوب و بد تفاوتی نیست؟

 خانم زهرا کاظمی.

آرام سرش را بالا آورد و نگاهش کرد. صورتش مثل قرص ماه می درخشید اما اضطراب در چشمانش می چرخید و گونه هایش خیس می شد. مرد جلوتر آمد و گفت:دختر عموی بزرگوارم چه شده؟ چرا نگران و گریانی؟! نوعروس نگاهش را به نگاه شوهر داد و فرمود: «حال خود را در پایان عمر و عالم قبر به یاد آوردم؛ چرا که انتقال از خانه ی پدرم به منزل خودم مرا به یاد انتقالم به قبر انداخت. تو را به خدا قسم بیا در این ساعات اغازین زندگی به نماز برخیزیم و امشب را به عبادت بپردازیم».(1)

با شنیدن این حرف قلب مردش آرام گرفت و دندان های سفیدش در قاب چهره اش نمایان شد. دست هایش را بالا برد و زیر لب چیزی گفت. عروس کمی آرام شد وبه طرف سجاده رفت.

فردای آن روز برای اولین بار در خانه ی زوج جوان به صدا در آمد. مرد به طرف در رفت و زن از جا بلند شد تا خود را بپوشاند. لحظه ای بعد صدای آشنایی زن را به سمت در کشاند. قلبش در سینه جا نمی گرفت، چهره اش ازشادی می خندید، پدر بود که برای دیدن دخترش آمده بود. دختر جلو رفت و گفت: «السلام علیک یا رسول الله»؛ خوش آمدی پدر. پیامبر صل الله علیه و آله و سلم نور دیده اش را در آغوش گرفت و طبق معمول او را بوسید. 

چند دقیقه بعد علی علیه السلام روبه روی پیامبر صل الله علیه و آله و سلم نشسته و منتظرکلام او بود. پدر نگاهی به اطاق ساده ی دخترش انداخت. همه چیز مرتب بود و عطر ملایمی به مشام می رسید. پیامبر صل الله علیه و آله و سلم صورت مبارکش را به سمت داماد چرخاند و فرمود: «علی جان! همسرت را چگونه یافتی؟» علی علیه السلام بدون درنگ پاسخ داد: «نعم العونُ علی طاعة الله»(2)؛ بهترین یار و یاور برای اطاعت و عبودیت خداوند.

تقدیم به زوج آسمانی، حضرت علی علیه السلام و خانم فاطمه زهرا سلام الله علیها.

————————-

1- احقاق الحق، ج4، ص481.

2- بحارالانوار، ج42، ص117.

سرکار خانم فاطمه مومنی