روزگاری سعدی می گفت: ای مردان بکوشید! یا جامه ی زنان بپوشید!

و این هشداری بود برای مردان آن روزگار که اگر اهل کار نیستی بهتر است لباس زنانه بر تن کنی. شاید این بدترین حرفی بود که اگر به یک مرد زده می شد غرور او را جریحه دار می کرد.

آه سعدی! کجایی ببینی که مردان امروز ما خود در تلاش اند تا جامه ی زنانه برتن کنند و در عوض آن، جامه ی زنان را از تنشان در آورده اند، تعجب نکن حرف نگفته از مردان امروز بسیار است.

مردانی که غیرت از وجودشان رفته، مردانی که دختران و همسران خود را تبدیل به یک نمایشگاه بسیار کرده اند. تنها نقشی که در این میان بر عهده گرفته اند چیزی نیست جز بلیت فروشی این نمایشگاه. حتی برای بعضی ها تخفیف هم قائل می شوند و بدون بلیت اجازه ی دیدن می دهند.

نمایشگاه هایی که بازدیدکنندگان آن تمام شدنی نیستند فقط برای اینکه تکراری نشوند و دل را آزرده خاطر نسازند هر روز یا حداقل هفته ای یک بار چیدمان نمایشگاه را عوض می کنند و رنگ لعابی جدید به آن می زنند و آن به اصطلاح مردان بلیت فروش همچنان آرام و بی صدا نشسته اند.

با تو هستم، با تو که نامت را مرد نهاده اند! می دانی غیرت یعنی چه؟ می دانی غرور یعنی چه؟ با تو هستم با تو که خود را شیعه ی آل علی «علیه السلام» معرفی می کنی! می دانی ایشان درباره ی غیرت مرد چه فرموده اند؟ غیرت مرد را نشانه ی ایمان او می دانند. پس خودت را ببین و ایمانت را که چگونه است؟

غیرت یعنی همسرت فقط برای خودت باشد، برای چشمان خودت و نگاه های عاشقانه ات، نه برای چشم های هرزه ای که همه جا در کمین نشسته اند و همسران و دختران ما را نشانه گرفته اند.

بیا و برچسب بلیت فروش را که بر مردانگی تو سایه افکنده بردار. بیا  و مردانگی ات را زنده کن، زنان ما غیرت می خواهند، غرور می خواهند. زنان ما مرد می خواهند.

زهرا نادعلی ،پایه اول

ز گهواره تا گور دانش بجــــــــــــــــــــــــــــووووووی :yes: :crazy:

داشتیم زندگیمون رو می کردیم، یک عده ای از خانم ها مثل … که شهر را با یک انگشت می چرخوندند؛ تدریس، تبلیغ، مداحی و … ناگهان صدایی از برون مرزهای شهر نجف آباد به گوش رسید که هان!!! ای اساتیدی که مشغول تدریس در حوزه ی مقدس زهرائیه هستید، آگاه باشید که از این پس شما نمی توانید به تدریس خود ادامه دهید. همه با تعجب از هم می پرسیدند، چرا؟ مگر چه شده؟ جواب آمد: چون که مدرک سطح 3 ندارید!!! گفتیم سطح 3 دیگر چیست؟ آیا می شود با توسل، نماز شب یا ورد و ذکر آن را به دست آورد؟!! پاسخ دادند: خیر شما باید در کنکور ورودی سطح 3 شرکت کرده پس از آن مورد مصاحبه قرار گیرید. با شنیدن این حرف از ما اصرار و از آنها انکار که آخر پس از این همه سال این قانون دیگر چیست؟ اما راه به جایی نبردیم که نبردیم.

گفتند: چقدر چانه می زنید به جای این حرف ها مشغول خواندن درس هایی شوید که گرچه آن ها را نخوانده اید اما حتما از پس امتحان بر خواهید آمد. مگر شما سابقه ی بیست ساله ندارید؟! :!:

گفتیم: چشم! ولی حالا بگویید ببینیم این سطح 3 چند سال طول می کشد؟ گفتند: شما کاری نداشته باشید همین که قبول شدید مجوز تدریس به شما داده خواهد شد. با شنیدن این حرف گل از گلمان شکفت که به به اگر این طور باشد به معلوماتمان نیز افزوده خواهد شد و چی از این بهتر؟

بگذریم خوش بختانه یا متأسفانه بعد از چند سال پشت کنکور ماندن بالاخره اساتید قبول شدند و کم کم صدای ارگان ها، نهادهای انقلابی، مراکز آموزشی و به ویژه روضه بگیران قهار در آمد که پس کجائید؟ این سطح 3 چه صیغه ای است که ما دیگر شما را زیارت نمی کنیم؟ خلاصه این که، کار یک شهر  لنگ ماند …

بگذار بگویم از اولین روز ورود به ساختمان سطح 3؛ چادر نو، مانتوی نو و بالاخره کلی ذوق و شوق اما همین که وارد ساختمان شدیم چشمتان روز بد نبیند، پله هایی که تا اوج ترقی و پیشرفت کشیده شده بود و باید انها را یک به یک طی می کردیم. پله ی اول را با نام اولین معصوم پشت سر گذاشتیم به چهاردهیم معصوم که رسیدیم کم آوردیم و هنوز پله ها باقی مانده بود…

مرحله ی بعد سر کلاس، همین که استاد وارد کلاس شد ذهنم پرواز کرد به حال و هوای سطح 2، یادش به خیر روزی ما در جایگاه استاد بودیم و امروز … از قدیم گفتند: «گهی زین به پشت و گهی پشت به زین» شاید باورتان نشود که از نوادر روزگار همین بس که سه نسل از استاد و شاگرد در یک کلاس حضور داشتند. فرق دیگر آن که آنجا استاد خطاب می شدی و اینجا نه شاگرد که بچه خطابمان می کردند. همین که استاد شروع به حرف زدن کرد فرمود: بچه ها توجه کنید… و گر چه بارها به خاطر این کلام از محضر اساتید شاگرد نما معذرت خواهی کرد ولی هنوز هم پس از گذشت چند ترم این ماجرا به قوت خود باقی است.

اما بگویم از آبدارخانه؛ وقت استراحت که شد به امید روزهایی که در سطح 2 گذراندیم، منتظر ماندیم که شاید کسی چایی، آبی، چیزی برایمان بیاورد؛ ولی خبری نشد که نشد. باز هم ندا آمد که هر کس چایی می خواهد باید آستین ها را بالا بزند، پول هایتان را روی هم بگذارید، قند و چایی بخرید، درست کردنش با ما اما ریختن و خوردن با خودتان!!!

خلاصه هر روز کلاس پشت سر کلاس و مقاله پشت سر مقاله. قربان مرحمت معاون پژوهش سطح 2 یک مقاله فکسنی هم که می نوشتی کلی تشویق و ترغیب و محبت بود که نسارت می شد اما اینجا مقاله ای ارزش داشت که مجوز نشر آن را در یکی از مجلات علمی و پژوهشی گرفته باشی .

کمی هم بگویم از پشیمانی که در پایان ترم دچارمان شد. ابتدای سال که بحث معرفی شد همه با عزت سر را بالا گرفته و از افتخارات داشته و نداشته خود گفتیم و در پایان ترم که بحث نمره و کارنامه پیش آمد، نادم گشتیم که کاش هیچ گاه حتی نمی گفتیم که ما استاد بوده ایم، چه رسد به بازگو کردن این همه مدال افتخار که به گردن داشتیم… :no:

و زندگی هنوز هم در جریان است… :p

نویسنده : یکی از اساتید

با آغاز سال جدید حجة الاسلام والمسلمین حسناتی امام جمعه ی شهرستان نجف آباد در جمع اساتید مدرسه ی علمیه زهرائیه حاضر شد.

وی در ابتدا به وظایف اساتید اشاره کرد و گفت یک جلسه ی علمی از نظر امام باقر علیه السلام از یک سال کار علمی بالاتر است. مبادا ساعتی را که در کلاس حضور دارید دست کم بگیرید. استاد با عقل انسان ها کار دارد و این ارزش بالایی دارد چرا که فرد را از جهل نجات می دهد. وی افزود امروز شناخت جهانی برای ما اهمیت فراوانی دارد چرا که دشمنان ما همگی متحد شده اند برای شکست ما و هدف ما طبق آیه ی قرآن اقتصاد و سرمایه ی ما نیست بلکه آنها دین ما را هدف گرفته اند. «ولن ترضی عنک الیهود و لن نصاری حتی تتبع ملتهم». امروزه حرف دشمنان ما نیز همین است که قوانین پست آن ها بپذیریم. تا پیش از این دین حاکمیت نداشت ولی سی و پنج سال است که نظامی به نام دین در بخشی از امور مطرح شده. ایران در راستای رسیدن به جامعه ی اسلامی برنامه هایی را در نظر دارد و یکی از آن ها پیشرفت اسلامی است که با روش الگوی ایرانی اسلامی مطرح می شود .

امام جمعه ی نجف آباد گفت: وظیفه ی حوزه ها آن است که ذخایر فرهنگی، کشف شده و به مردم به ویژه طلاب شناسانده شود. وی به شعار سال اشاره کرد و گفت: مردم باید بدانند که مشکل امروز دو چیز است یکی اقتصاد که باید مثل زمان پیامبر بتوانیم با گذر از سختی های آن به حقیقت اقتصاد اسلامی دست پیدا کنیم و مهمتر از آن فرهنگ است که با شناسایی موانع و آسیب های فرهنگی با توجه به آیات و روایات و رفع آنها می توان به فرهنگی ناب اسلامی رسید.

آقای حسناتی گفت: اگر توانستیم با نیت خالص در این عرصه فعالیت کنیم و نقش خود را به خوبی ایفا کنیم توانسته ایم کار نیک و صالحات انجام دهیم. وی در پایان به فعالیت های دشمن و شبهات آن ها اشاره کرد و گفت: طلاب باید زیر نظر اساتید وارد میدان تحقیق و پژوهش شوند و جامعه را بیدار کنند و یا به عنوان مبلغ توانمند در جامعه حضور پیدا کنند.

نمی دانم چه حکمتی است همیشه ایام فاطمیه، آسمان می گرید یا اگر هم نگرید غبار غم در قلبش حلقه می زند. هیچ ستاره ای چشمک نمی زند، آن قدر غم گلویش را فشار می دهد؛ که هر چشمی آن را می بیند غم آسمان بر دلش چیره می شود؛ بغض گلویش را می گیرد؛ به گوشه ای پناه می برد و میبرد و می بارد.

کاش همه ما درک می کردیم در فاطمیه چه گذشت کاش درک می کردیم این روزها، در آن سال ها بر علی، فاطمه  و فرزندانشان چه گذشت که آسمان هر سال به یاد آن روز، این چنین ماتم می گیرد و شهادت می دهد بر مظلومیت زهرا و علی برای اقرار بر آن می بارد، ضجه می زند، فریاد می زند طوری که شانه های زمین را هم به لرزه می اندازد. زمین با او هم ناله می شود، و به آغوش می کشد غم آسمان را .

اشک آسمان بر دل می خورد، آن را بر رگ های خود جاری می سازد، به همه سرایش می فرستد و می پروراند اهالی ای را که همه وجود شان سرشار از عشق به زهراست و شهادت می دهند.« مظلوم زهراست»؛ که زمین حتی اجازه ندارد راز از جایگاه جسم مبارکش بگشاید.

«سلام الله علی فاطمه الزهرا»

خانم یزدانی، پایه دوم

سه نفر از طلاب حوزه ی زهرائیه نجف آباد به مرحله ی کشوری طرح نسیم و اشراق راه یافته اند. ایشان فردا عازم شهر مقدس قم هستند تا در آزمون کشوری شرکت کنند. برای این عزیزان آروزی توفیق راه یابی به مراحل بالای معنوی و علمی و قرآنی را در سایه عنایات حق تعالی و امام عصر «عج الله تعالی فرجه الشریف» خواستاریم.

اسامی این عزیزان عبارت است از:

خانم فرشته محمدی  پایه 4  در طرح اشراق

خانم مریم قربانی      پایه 2  در طرح نسیم

خانم نفیسه لطفی    پایه 2  در طرح نسیم

پروانه های سبز مخملی سر از پیله های قهوه ای خود در آوردند.

انگار بهار رنگ مرده ی شاخه ها را هم عوض کرده، چه قهوه ای زنده ای …!

بهار چنان زیباست و آمدنش پر برکت که حتی بوته های خار هم به ول وله می افتند. آنها هم دوست دارند، خودی نشان بدهند، لباس گل می پوشند.

بهار کسی را برای گل پوشی مجبور نمی کند، همه خود به میل خود گل می پوشند.

گویی قافله ای ست به سوی زیبایی ها که جا ماندن ازاو ننگ است و کسر شأن.

امام من هم برای گل پوشی کسی را مجبور نمی کند.

به گردن شیعیانش بوسه می زند، تیغ نمی کشد.

در جوی ها خون روان نمی شود! بوی تعفن خون فضا را پر نمی کند!

بوی عطر گل و گلاب است که شامه را نوازش می زند!

حتی آنها که خار بودند و خوار، خود را از این بهار محروم نمی کنند.

گویی قافله ای ست به سوی زیبایی ها که جاماندن از او ننگ است و کسر شأن …!

چه زیبا حضرت فرمود:« القرآن ربیع القلوب»

بهارم!

باشد هفت سین سلام آمدنت . . .

خانم ادریسی، پایه اول

مدرسه علمیه زهرائیه (سلام الله علیها) نجف آباد به مناسبت میلاد با سعادت حضرت زینب (سلام الله علیها) جشن میلاد بر پا کرد استاد بهرام پور سخنران ویژه ی این برنامه بود.

وی ابتدا به جایگاه ویژه قرآن و تفسیر در تبلیغ اشاره کرد و گفت: بعضی از آیات مصداق تام و کاملی اشاره به ائمه اطهار علیهم السلام است و در واقع مخاطب بعضی دیگر ما هستیم. مثلا سوره مبارکه فجر گفته شده مربوط به وجود مقدس امام حسین (علیه السلام) است اما نباید با این نکته درب تأمل بر این سوره را بست و مصداق یابی جزئی نکرد.

آقای بهرام پور در ادامه از اشارات خداوند به حضرت موسی (علیه السلام) سخن گفت و افزود؛ خداوند به ایشان می فرماید: من تو را برگزیدم.  این آیه شامل حال ما هم می شود. خداوند فرموده، تو را هم من انتخاب کرده ام.

وی گفت: در جای دیگر از قرآن در مورد نفس مطمئنه سخن به میان آمده است. در یک کلمه ما نیز از مصادیق نسبی نفس مطمئنه هستیم آن خانمی که برای رفتن به خارج می گوید: من حاضر به رفتن نیستم چرا که باید چادرم را از سر بردارم و من چادر زینبی را با عالمی عوض نمی کنم. این خانم به مقام نفس مطمئنه رسیده است. هر کس در عمل کردن به اعتقادات دین قوی تر بوده و حرف های مردم در دینداریش تأثیر کمتری داشته باشد به مقام نفس مطمئنه نزدیک تر است.

استاد بهرام پور ادامه داد بعضی از مردم از گفته های سایرین می ترسند اما نمی گویند خدا به ما چه گفته است؛ این دسته جزء کسانی هستند که پیامبر اسلام صل الله علیه و آله و سلم در روز قیامت یک قدم جلو می آید و سکوت را می شکند و می فرماید: اینها کسانی هستند که قرآن را مهجور داشته اند.

او در پایان به اعجاز قرآن اشاره کرد و گفت: گاهی خداوند حتی با به کار بردن یک کلمه دنیایی از حرف را به انسان منتقل می کند. مثلا در آیه ی «من جاء بالحسنه فله عشر امثالها» خداوند می توانست «من عمل» را بیاورد اما مطلب آن است که «جاء» معنایی فراتر از این دارد و در واقع اشاره به آن دارد که فقط اعمالی که هبط نشده و انسان با خود می برد چنین پاداشی به دنبال خواهد داشت نه هر آن چه در این دنیا انجام داده است.

-       کتاب های چاپ شده از ایشان عبارتند از:

-       تفسیر یک جلدی مبین

-       تفسیر نسیم حیات

-       آموزش ترجمه قرآن

-       مناظره مذاهب با وهابیت

-       حق با کیست؟

-       طراوت عفاف

بهار
بهار همیشه برای من بوی علف های سبز دم صبح، بازگشت پرستوها و آواز دل نواز سحرگاهی آنان را یادآور می شود.
بهار که می شود آدمی به یاد رستاخیز می افتد وقتی در باغ، شاخه های شکوفه کرده ی درختان را در کنار شاخه های خشک شده در زمستان می بینم با خود می گویم: « وای بر ما اگر در رستاخیز قیامت هم چون این چوب های خشک شده باشیم … »
از بهار درس های زیادی می توانیم بگیریم.
درس نو شدن و تازگی و صفای باطن را.
درس استقامت در برابر سردی زمستان و در عوض رسیدن به زیبایی و طراوت بهار. معمولا انسان ها زندگی را بر اساس یکی از فصل هایش می بینند .
اگر در زمستان زندگی مقابل مشکلات سر خم کنیم، لذت دیدن زیبایی بهار، طراوت تابستان و رنگارنگی پاییز را از دست می دهیم.
چه خوب است در بهار هنگامی که در طبیعت قرار می گیریم روحمان هم با آن متحول شود.
به طراوت سبزه شویم، به زیبایی شکوفه، به زلالی چشمه ساران و همگام با بلبلکان روی شاخه های پر شکوفه گیلاس لب به ستایش و مدح خدا باز کنیم و در برابر این همه زیبایی و شکوه آفرینش خدای بزرگ سر به سجده گذاریم.
چه زیبا گفت سهراب سپهری:
من مسلمانم
قبله ام یک گل سرخ
جانمازم چشمه
مهرم نور
دشت، سجاده ی من
من وضو با طپش پنجره ها می گیرم …
من نمازم را وقتی می خوانم که اذانش را باد گفته باشد سر گلدسته سرو
راستش را بخواهی در بهار هر گلی هم باشد، چه شقایق، چه گل پیچک و رز جای یک گل خالی است.
اصلا بهار همه ی طراوتش را مدیون یک گل است: گل زیبای نرگس
بر سر سفره های سال تحویل یادی از گل زیبای نرگس، مولا و ولی نعمتمان کنیم مخصوصا که عید با فاطمیه همراه است.
یادمان باشد گل یاس پیامبر صل الله علیه و اله و سلم در خزان طوفان زده ی دلها با خون خود حیات را در دلهامان زنده نگه داشت. … بیایید باغ زندگی مان را فاطمی کنیم .
عید امسال پر از بوی گل یاس شده
و پر از خاطره گندم و دسداس شده
همه ی خلق گواهند که با بوی بهار
بوی یک خانه ی آتش زده احساس شده
چینش سفره ی امسال تفاوت دارد
سین هر سفره سلامی است که بر یاس شده

خانم صالحی، پایه اول

برگزاری جلسه ی اخلاق ویژه اساتید و مبلغان در سالن اجتماعات شهیده موسویان حوزه ی علمیه زهرائیه

دوشنبه 12/12/1392 جلسه ی اخلاقی با حضور مبلغان و اساتید حوزه ی علمیه زهرائیه برگزار شد.

سخنران ویژه ی این جلسه حجه الاسلام و المسلمین ابوالفضل شیخی بود. وی موضوع بحث را موانع رسیدن به کمال اعلام کرد و گفت: حسد یکی از این موانع است در روایات آمده است الحسد ماهق الحسنات؛ حسد خوبی ها را از بین می برد. وی به تفاوت غبطه و حسد پرداخت و گفت: حسد از منافق و غبطه از مؤمن است و حسود بی دین از دنیا خواهد رفت. او در ادامه تکبر را مانع دیگری برای رسیدن به کمال برشمرد و افزود تکبّر نفرت خدا و مخلوق را به دنبال خواهد داشت. در قرآن سوره ی مبارک نحل آیه 22 خداوند جایگاه متکبّر را جایگاه بدی معرفی می کند و در روایات نیز آمده است؛ کسی که ذره ای تکبّر داشته باشد، بهشت نمی رود (محجه البیضاء، ج6، ص216)

آقای شیخی گفت: البته تکبّر در سه جا نیکو است؛ در مقابل دشمن، در مقابل متکبّر و تکبّر زن در مقابل مرد نامحرم. وی ادامه داد سومین مانع عجب است. عجب انسان را از طلب علم باز می دارد و او را به سمت نادانی و ناحقی کردن به دیگران (خدا و خلق) می کشاند. وی بر دوری از رذایل تأکید کرد و افزود چهارمین مانع بخل است که مذمت ترین موانع است. بخل در زمینه ی مالی و توانائی در موعظه معنا پیدا می کند انسان باید هر کجا می تواند نصیحت کند که طبق فرموده ی قرآن نجات یک فرد برابر با نجات کل جامعه ی بشریت است. البته شرایطی نیز وجود دارد؛ این که در ابتدای امر شروع به موعظه نکنید و نیز احتمال تأثیرگذاری بدهیم. وی همچنین افزود؛ بخل در همه ی مواضع ناپسند است مگر برای زن در خرج اموال شوهرش.

استاد اخلاق در پایان طمع را پنجمین مورد موانع معرفی کرد و ادامه داد، درنیت ها و اعمالمان طمع نداشته باشیم مثلا به خاطر موقعیت فرد به کسی سلام کردن، باعث از بین رفتن دو سوم ایمان می شود. طمع ممدوح طبق فرمایش قرآن (شعرا، آیه 51) جایی است که انسان گنهکار طمع به مغفرت خداوند دارد.

می شوییم ومی رو بیم ،میزبان بهار هستیم. چند روز بیش تر به ایام اقامت زمستان باقی نمانده، قصد دارد تا روز آخر ماموریتش در خدمت زمین هر چه می­تواند برای بهار روزی فراهم آورد. هر از چند گاهی باران گرد وغبار آسمان را می­شوید. قرار است بهار زیبا یی های خود را به همه هدیه دهد. همه خوشحالند، حتی چیزهایی که به ظاهر جان ندارند مثل صخره های بیابان ها.

بهار یادآور بهشت و رستاخیز است، درختان خواب بیدار می شوند با تکان های شدیدی که باد بهاری به آنها می دهد چون مردگانی که پس از زلزله ی قیامت سر از خاک بر می دارند، زمین از سردی و خاموشی نجات پیدا می­کند . نفس می­کشد چون روزی که آن چه در درون دارد بیرون می ریزد و خود واقعی اش را نشان می دهد. خورشید گرمایش دو چندان می شود چون قیامت که خواهد سوزاند آنهایی را که سایبانی ندارد.

بهار وقت عید و شادی است و تجدید زندگی برای آنانکه طعمه ی زمستان نشده اند. و قیامت روز عید مؤمنان است. روزی که همیشه انتظارش را می کشیدند. روزی که از خدای خود عیدی خواهند گرفت.

ادامه »